Opowieści pełne czarów, zjawisk nadprzyrodzonych, dobrych i złych charakterów towarzyszą nam, ludziom co najmniej od czasów, kiedy powstała forma przekazu słownego, choć podejrzewam, że elementy narracji dźwiękonaśladowczej wspomaganej gestami, mimiką istniały pewnie wcześniej.
Przekazywano sobie w ten sposób historie, które się wydarzyły, a których nie wszyscy współplemieńcy mogli być świadkiem, sławiono w nich bohaterów, piętnowano zbrodnie, toczono symboliczną walkę dobra ze złem.
Baśnie i legendy stanowią temat oraz przedmiot badań prac wielu psychologów, kulturoznawców, socjologów. Powtarzają się w nich istotne dylematy, elementy przemiany osobowości, drogi, po której przebyciu bohater jest już kimś bardziej dojrzałym, świadomym. Element przeżywania tej przemiany stanowi edukację dla dziecka, ale i dorosłego, niesie w sobie również poprzez zabawę i utożsamianie się z przygodami postaci, oczyszczenie poprzez przeżycie emocji bohatera utworu.
Poprzez czytanie, słuchanie, wspólne inscenizowanie bajek i wymyślonych historii, możemy zbliżyć się do świata wewnętrznego dziecka i poznać lepiej swój. Ujawnią się emocje i uczucia związane z konkretnymi sytuacjami, można je obejrzeć i spróbować nazwać, omówić. Ważne, by ich nie oceniać, ponieważ następnym razem do tych "złych " się nie przyznamy. Dzięki poczuciu i nazwaniu emocji, możemy pokazać dzieciom, że nie są one nami, tylko je odczuwamy. Dużo łatwiej dzięki temu sobie z nimi poradzić i dać im odpłynąć.
Baśnie są też świetnym materiałem do omawiania wartości, pojawiają się w nich symboliczne "złe" charaktery, które w końcu przecież zostają pokonane przez siły dobra - miłości, przyjaźni. A zakończenie "żyli długo i szczęśliwie" daje nadzieję na trwałość harmonijnych i pozytywnych relacji, nawet po wcześniejszych perypetiach bohaterów. A że czasem trzeba pokonać smoka, czy odrobić niegodziwe zachowanie... No cóż, samo życie. Nieprawdaż?
Przekazywano sobie w ten sposób historie, które się wydarzyły, a których nie wszyscy współplemieńcy mogli być świadkiem, sławiono w nich bohaterów, piętnowano zbrodnie, toczono symboliczną walkę dobra ze złem.
Baśnie i legendy stanowią temat oraz przedmiot badań prac wielu psychologów, kulturoznawców, socjologów. Powtarzają się w nich istotne dylematy, elementy przemiany osobowości, drogi, po której przebyciu bohater jest już kimś bardziej dojrzałym, świadomym. Element przeżywania tej przemiany stanowi edukację dla dziecka, ale i dorosłego, niesie w sobie również poprzez zabawę i utożsamianie się z przygodami postaci, oczyszczenie poprzez przeżycie emocji bohatera utworu.
Poprzez czytanie, słuchanie, wspólne inscenizowanie bajek i wymyślonych historii, możemy zbliżyć się do świata wewnętrznego dziecka i poznać lepiej swój. Ujawnią się emocje i uczucia związane z konkretnymi sytuacjami, można je obejrzeć i spróbować nazwać, omówić. Ważne, by ich nie oceniać, ponieważ następnym razem do tych "złych " się nie przyznamy. Dzięki poczuciu i nazwaniu emocji, możemy pokazać dzieciom, że nie są one nami, tylko je odczuwamy. Dużo łatwiej dzięki temu sobie z nimi poradzić i dać im odpłynąć.
Baśnie są też świetnym materiałem do omawiania wartości, pojawiają się w nich symboliczne "złe" charaktery, które w końcu przecież zostają pokonane przez siły dobra - miłości, przyjaźni. A zakończenie "żyli długo i szczęśliwie" daje nadzieję na trwałość harmonijnych i pozytywnych relacji, nawet po wcześniejszych perypetiach bohaterów. A że czasem trzeba pokonać smoka, czy odrobić niegodziwe zachowanie... No cóż, samo życie. Nieprawdaż?
.jpg)
0 komentarze:
Prześlij komentarz